Pakiet Dolegliwości brzuszne – Nerki

Kreatynina – oprócz diagnostyki nerek, stężenie kreatyniny wspomaga wykrywanie chorób, które mogą wpływać na funkcje wydalnicze i filtrujące nerek, np. niewydolność serca, trzustki i marskość wątroby. Kreatynina poniżej normy (53-115 µmol/l – 0,6-1,3 mg/dl) występuje u kobiet, osób starszych, niedożywionych, z utratą masy mięśniowej i małą aktywnością ruchową. To także częste zjawisko u kobiet w ciąży, związane z tzw. hiperfiltracją kłębuszkową, jak też wegetarian i wegan oraz przy urazach i chorobach neurologicznych.

Mocznik – jego stężenie bada się w surowicy krwi, a parametry służą diagnostyce pracy nerek. Mocznik wytwarzany jest w wątrobie, to końcowy produkt rozpadu białek. Najważniejsze czynniki wpływające na poziom mocznika w krwi to: wydalanie i reasorbcja nerkowa mocznika, rozpad własnych białek organizmu, a także podaż białek w diecie (w zależności od rodzaju diety), jak również wątrobowa synteza białek.

Kwas moczowy – jego pomiar w w surowicy krwi przydaje się w badaniu  diagnostyki dny moczanowej i monitorowaniu chorób rozrostowych. Nadmierny wzrost stężenia (hiperurykemia) może mieć charakter pierwotny lub wtórny. Pierwotna hiperurykemia rozwija się w wyniku wrodzonych defektów metabolizmu, np. zespół Lescha-Nyhana  (ok. 1 proc. przypadków)  lub zaburzeń sekrecji w kanalikach nerkowych (99 proc. przypadków). Wtórna hiperurykemia  jest konsekwencją zwiększonej podaży niektórych związków w diecie, niedożywienia (wzrost syntezy kwasu moczowego w wyniku nasilonych procesów katabolicznych), zburzeń funkcji nerek, czy masywnego rozpadu komórek w wyniku chemioterapii nowotworów,  szczególnie chłoniaków nieziarniczych,  NHL (Hodgkin lymphoma) –  tzw.  ostry zespół  rozpadu guza. Powikłaniami hiperurykemi może być dna moczanowa i uszkodzenie nerek. Patologicznie zmniejszone stężenie kwasu moczowego (hipourykemia) pojawia się w przebiegu zaburzeń metabolicznych np. w ksantynurii lub w wyniku zwiększenia wydzielania nerkowego, np. w zespole niewłaściwego uwalniania wazopresyny,  SIADH (syndrome of inappropriate antidiuretic hormone hypersecretion). Może być także spowodowane kombinacją obydwu tych stanów. Wskazaniem do oznaczeń stężenia kwasu moczowego są: diagnostyka i kontrola terapii dny moczanowej, diagnostyka chorób nerek, kontrola przebiegu i leczenia chorób rozrostowych oraz leczenia cyklosporyną.

Sód – odpowiada za równowagę wodno-elektrolitową. Nieprawidłowe oznaczenia Na+ we krwi wskazują m.in. na: choroby nerek, nadciśnienie, obrzęki, zaburzenia pragnienia, zaburzenia funkcjonowania kory nadnerczy, nadmierną podaż sodu, zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej i elektrolitowej, utratę płynów.

Potas – badanie poziomu potasu jest diagnostyką równowagi wodno-elektrolitowej lub kwasowo-zasadowej. Ocenia ryzyko zaburzeń czynności serca, jak również kontroluje terapię lekami moczopędnymi czy nasercowymi. Wskazaniem do oznaczeń stężeń K+ są zaburzenia rytmu serca, nadciśnienie, stany przebiegające z kwasicą lub zasadowicą, ostra i przewlekła niewydolność nerek, leczenie diuretykami pętlowymi np. furosemidem, biegunki i wymioty, przyjmowanie soli potasu i cukrzyca.

Uwaga, w przypadku badania krwi zaleca się je pobranie rano (najlepiej w godz. 7-10), na czczo, po około 12-godzinnym nieprzyjmowaniu pokarmów. Przed badaniem powinno się wypić wypić niewielką ilość wody. Dzień przed nim nie należy pić alkoholu i podejmować nadmiernego wysiłku fizycznego.

Wyniki badań należy zawsze konsultować z lekarzem.

Do pełnego obrazu zaburzeń w funkcjonowaniu organizmu zaleca się wykonanie pakietu kontrolnego przed kolejnymi propozycjami pakietów dodatkowych.